به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، آلبوم «به یاد دوست» با هنرمندی درویش رضا منظمی از استادان و پژوهشگران معتبر موسیقی ایرانی توسط مرکز موسیقی حوزه هنری در دسترس مخاطبان قرار گرفت. در این آلبوم که در «شور»، «افشاری» و «سه گاه» منتشر شده است درویش رضا منظمی نوازنده ویولن، شهرام منظمی نوازنده تمبک، علیرضا خدامرادی طراح و سروش بخشش مدیر تولید عوامل اجرایی را تشکیل می‌دهند.
سید عباس سجادی پژوهشگر موسیقی ایرانی در یادداشتی به مناسبت انتشار این آلبوم نوشته است: «یک نکته از این معنی … صدای ساز پرویز یاحقی را که از رادیو می‌شنود عقل از سرش می‌رباید و این جوان لرستانی در میان دریایی از صداهای متنوع کمانچه، مسحور آن صدا می‌شود. صدایی که در آن زمان بسیاری از اهالی موسیقی با این شیوه نوازندگی یعنی استفاده از ساز غیرایرانی برای نغمه‌های ایرانی با آن مخالف بودند. اما دل در قالب این بایدها و نبایدها نمی‌گنجد و جدال عقل و عشق از آغاز آدمی را موجودی متمایز کرده است.
درویش رضا جوان به تهران می‌آید و در دیدار با نوازنده صاحب نام زنده یاد پرویز یاحقی عاشق تر و شیفته‌تر می‌شود و گام به گام با ایشان پیش می‌رود تا جایی که خود روایت می‌کند. گاه دیگران در بعضی از اجراها تمایزی در این دو نوازندگی احساس نمی‌کردند و آن هم حاصل مجالست‌های فراوان و رفت و آمدهای صمیمانه و خانوادگی این دو بوده است و در نهایت خلوت گزیدگی یاحقی و کوچ غم‌انگیزش … اما آشنایی جناب درویش رضا منظمی با شخصیت تاثیرگذار دیگری به نام محمدرضا لطفی مسیر زندگی هنری و نوازندگی او را تغییر می‌شود. استاد لطفی از او می‌خواهد در گروهش کمانچه بنوازند و جناب منظمی نیز می‌شود از هم‌نوازان گروه شیدا.
استاد درویش رضا منظمی معلم موسیقی، پژوهشگر، نوازنده و آهنگساز، سال‌ها در دانشگاه تهران به عنوان هیات علمی عمر بابرکتش را صرف آموزش و پرورش استعدادهای جوان می‌کند. اما هنوز هم صدای سحرآمیز در جانش نشسته و چون لهیبی او را رها نمی‌کند.
رهاورد سال‌ها پژوهش، دلنوازی و آهنگسازی او در قالب لوح فشرده با عنوان «به یاد دوست» امروز پیش روی دلدادگان موسیقی ایرانی است. دو دلداده و دنیایی از عشق و خاطره … امید که قبول افتاد و این صاحبدل عاشق دیر بپاید.»
درویش رضا منظمی سال ۱۳۱۸ در الشتر به دنیا آمد. او همزمان با نوازندگی ویولن، نوازندگی ساز کمانچه را با راهنمایی‌های یک نوازنده کمانچه چهارسیم در الشتر شروع می‌کند. او پس از عزیمت به تهران شش سال متوالی نزد حسین یاحقی نواختن کمانچه و ردیف به روایت وی را می‌آموزد و در این دوره علاوه بر تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا و بهره‌مندی از هنرمندانی چون نور علی برومند، علی اصغر بهاری، داریوش صفوت، هرمز فرهت، جواد معروفی از بدو تاسیس گروه «شیدا» با محمدرضا لطفی، حسین عمومی و ناصر فرهنگ فر همراه می‌شود.
این هنرمند پیشکسوت موسیقی ایرانی پس از اتمام تحصیلات کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر از دانشگاه تهران در همین مجموعه به عنوان هیات علمی مشغول تدریس ردیف میرزا عبدالله و نحوه کمانچه نوازی به سبک قدما، که در آن تکنیک نوازندگی بر احساس غالب و ردیف نوازی به شیوه حسین یاحقی در آن مشهود است. مشخصه سازنوازی منظمی در نقش واضح سکوت‌های پی در پی، دُرّاب های زیبا و حرکت کُند آرشه همراه با ضربی‌های سنگین است. هرچند سنگینی ردیف رسمی در نوازندگی او بارز است ولی بداهه نوازی از نوع مکتب اصفهان به علت تأثیرپذیری او از نی استاد کسایی بسیار واضح است. سونوریته ساز او همان صدای گرفته و تاریخی کمانچه است که درونی ترین احساس هنرمند را بیان می‌کند. صدایی دلکش و حزن آلود که راوی هزاره‌های دور و تباری پر رنج است.
از دیگر سوابق اجرایی و هنری درویش رضا منظمی می‌توان به عضویت در هیات علمی و معاونت آموزشی دانشکده موسیقی دانشگاه تهران، عضویت در شورای عالی صدا و سیما، عضویت در شورای موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین اجراهای متعدد کنسرت در داخل و خارج از کشور اشاره کرد.
نظر شما